Tο στρατήγημα και η στρατηγική της Τουρκίας για μια 'γαλάζια πατρίδα' : η ολιστική αποτροπή της θαλάσσιας υπερισχύος πριν αποφέρει 'γεωγραφικά ντετερμινιστικά' αποτελέσματα

Abstract

Η στρατηγική της Γαλάζιας Πατρίδας, “Blue Water Navy”, όπως έχει επικρατήσει στις διεθνείς μελέτες, και αντίστοιχα “Mavi Vatan” για τα τουρκικά ενδιαφέροντα, δεν είναι απλώς ευφυής, αλλά αποτελεί συνάμα καταλύτη για τις έννοιες της εθνικής ταυτότητας, της στρατηγικής κουλτούρας και των κανόνων στη διαδικασία αλλαγής μιας κρατικής ταυτότητας. Διερευνώνται συστηματικά τόσο τα κίνητρα όσο και οι προεκτάσεις της ερώτησης γιατί ένα κράτος, στην προκείμενη περίπτωση η Τουρκία, όπως και η Κίνα κατά την τρέχουσα περίοδο σε ένα διαφορετικό θέατρο θαλάσσιων επιχειρήσεων, η Ινδία κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η Σοβιετική Ένωση από τη δεκαετία του ’50 και βέβαια η υπερδύναμη των ΗΠΑ και η άλλοτε θαλασσοκράτειρα Μεγάλη Βρετανία, επιχειρεί να αλλάξει προτεραιότητα και προβολή ισχύος από την ηπειρωτική στη ναυτική δύναμη. Η υπόθεση έρευνας είναι η αντίληψη και λειτουργία της θαλάσσιας ισχύος όχι μόνο στο πλαίσιο ενός στρατιωτικού δόγματος, αλλά και ως στρατηγική ταυτότητα, κουλτούρα και κατευθυντήρια γραμμή για την πορεία προς την υλοποίηση μακροπρόθεσμων εθνικών στόχων. Χαρακτηριστικά, η επιλογή της θαλάσσιας υπερ-ισχύος ως κοινωνικο-πολιτική νόρμα και στρατηγικό πρόταγμα αποφέρει προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα με τρόπο «γεωγραφικά ντετερμινιστικό».

The most recent symbolic but also realistically materialized narrative for a Turkish so called "sea-blue homeland", implying a sea-going and ruling tradition across and along the Eastern Mediterranean Sea, sends messages to multiple recipients about the regional power of the country, the understanding of and investment in the sea power, shipping and ship building. The "Blue Water Navy" strategy, as it is being outlined in several international studies, is not only intelligent, but also a catalyst for the concepts of national identity and strategic culture. From the constructivist perspective, the generic cultural category of the "caliphate" is still "alive" not only as an idealistic driver in hearts and minds of many Turkish politicians but also as a capitalist reform bound to international imperialistic perspectives, where investments and business practices serve geostrategic aspirations.