Ποτέ άλλοτε ο κόσμος δεν είχε τόση ανάγκη να επινοήσει νέες μορφές συλλογικής δράσης, αλλά σπάνια το εγχείρημα αυτό φαινόταν τόσο δύσκολο όσο σήμερα. Αυτή τη θεμελιώδη αντίφαση προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν οι συγγραφείς, μέσα από το ερευνητικό πρόγραμμα για τον Μετασχηματισμό της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης (The Transformation of Global Governance Project), από το οποίο προέκυψε το παρόν βιβλίο. Η ιδέα ήταν απλή: να ξεκινήσουν από μηδενική βάση και να εξετάσουν, σε μια σειρά από τομείς πολιτικής, πώς η διεθνής συλλογική δράση είχε ή δεν είχε προσαρμοστεί σε αυτό το νέο πλαίσιο, και κυρίως γιατί, σε ορισμένους τομείς, έχει επιτύχει αποτελέσματα, ενώ σε άλλους αντιμετωπίζει αποτυχία. Η ανάγκη για συλλογική δράση δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη όσο σήμερα, αλλά οι γεωπολιτικές εντάσεις και ο παγκόσμιος κατακερματισμός σημαίνουν ότι οι υφιστάμενες ρυθμίσεις παγκόσμιας διακυβέρνησης, που επινοήθηκαν μετά τον Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο, είτε διαλύονται είτε είναι πλέον ξεπερασμένες. Η συμφιλίωση αυτής της αντίφασης αποτελεί την πιο πιεστική πρόκληση της παγκόσμιας πολιτικής σήμερα.
Never before the world had so much need to invent new forms of collective action, but rarely has this task seemed as difficult as it does today. The authors tried to address this fundamental contradiction, through the research project on the Transformation of Global Governance (The Transformation of Global Governance Project), from which this book emerged. The idea was simple: to start from scratch and examine, in a range of policy areas, how international collective action had or had not adapted to this new context, and above all why, in some areas, it had achieved results, while in others it faces failure. The need for collective action has never been greater than today, but geopolitical tensions and global fragmentation mean that existing global governance arrangements, devised after World War II, are either disintegrating or are now obsolete. Reconciling this contradiction is the most pressing challenge in world politics today.
